خلاصه ارائه نظریه مارپیچ سکوت(خانم صادقیان)(آقای شیرودی)
- يكشنبه, ۳ ارديبهشت ۱۴۰۲، ۰۲:۰۵ ب.ظ
نظریه مارپیچ سکوت
الیزابت نوئل نئومان1 نظریه‌ای تأثیرگذار در مورد نقش ارتباطات جمعی در شکل‌گیری افکار عمومی وضع کرد. از نظر نئومان، افکار عمومی از تعادل بین افراد و محیط اجتماعی‌شان ریشه می‌گیرد. وی آثار رسانه‌ها بر افکار عمومی را قوی و قدرتمند می‌داند؛ زیرا سه ویژگی ارتباطات جمعی؛ یعنی تراکم؛2 همه جایی‌بودن3 و هم‌صدایی،4 برای ایجاد اثرهای قوی بر افکار عمومی، با هم ترکیب می‌شوند و بر مواجهه گزینشیِ مخاطبان (که در نظریه استحکام بر آن تأکید می‌شد) غلبه می‌کند.
عامل دیگری که وارد عمل می‌شود، مارپیچ سکوت است؛ یعنی در خصوص موضوعی مناقشه‌انگیز، افراد درباره توزیع افکار عمومی حدس‌هایی می‌زنند. آنها می‌کوشند دریابند که در اکثریت قرار دارند یا در اقلیت سپس می‌کوشند تعیین کنند آیا تغییر افکار عمومی در جهت موافقت با آنهاست یا خیر. به باور نئومان، اگر آنها احساس کنند در اقلیت قرار دارند یا تغییر افکار عمومی در جهت فاصله‌گرفتن از آنهاست، ترجیح می‌دهند سکوت اختیار کنند. هر چقدر اقلیت بیشتر سکوت کنند، مردم احساس می‌کنند که دیدگاه خاص و متفاوتی ارائه نشده است؛ ازاینرو مارپیچ سکوت تشدید می‌شود. (سورین و تانکارد، 1383، ص97)
